وداع با اهلبیت
بحار مینویسد محول سیستانی گفته هنگامیکه مامور برای بردن حضرت رضا (ع) بمدينه آمده بود من حضور داشتم حضرت برای وداع با مرقد مطهر حضرت رسول اکرم وارد آستانه مقدسه شد چندین مرتبه با مرقد مطهر آنحضرت وداع کرد و هر دفعه که نزديك ضریح می آمد بلند بلند میگریست . من نزديك رفته عرض سلام کردم پاسخ داده فرمود اکنون مرا زیارت کن که بزودی از جوار جدم خارج خواهم شد و در غربت رحلت میکنم و در پهلوی هارون مدفون میشوم و چنان شد که فرموده بود .
و نیز از آنحضرت روایت کرده هنگامیکه خواستم از مدینه خارج شوم خاندان خود را گرد آورده و امر کردم بر من بگریند تا صدای آنانرا بشنوم آنگاه دوازده هزار دینار در میانشان تقسیم کردم و اظهار داشتم پس از این سفر بسوی شما بر نمیگردم .
بگذار تا بگرییم چون ابر در بهاران
كز سنك ناله خیزد وقت و داع باران
هر کو شراب فرقت روزی چشیده باشد
داند که سخت باشد قطع امیدواران
با ساربان بگوئید احوال آب چشمم
تا برشتر نبندد محمل بروز باران
بگذاشتند ما را در دیده آب حسرت
گریان چو در قیامت چشم گناهکاران
ايصبح شب نشینان جانم بطاقت آمد
از بسکه دیر ماندی چون شام روزه داران
مجملا سال دویست هجرت حضرت رضاع و اردخراسان شد.