تولد نور
جلوه آفتاب صبحگاهی در دامنه افق پرتو افکنده بود؛ زمزمه مرغان با آهنگی شورانگیز از فراز شاخسارها به گوش می رسید؛ نسیم صبا در آغوش باغ ها و چمنها می وزید و گلهای رنگارنگ چون ستارگان بر روی سبزه زارها می درخشیدند گلی معطر در گریبان مادر می غنود؛ ستاره ای زیبا در افق حیات میدرخشید؛ نور امامت یک بار دیگر زمین و زمان را منوّر میساخت و گیتی سراپا غرق در سرور و نشاط میگشت و مشتاقانه تولد مایه دیگری از امید و سعادت و خوشبختی را به جهانیان نوید می داد.
خانه دلها پذیرای مولود مبارکی شد و کودکی که حضرت امام موسی کاظم علیه السلام در انتظارش بود با طلوع خود جهان را منور ساخت. پدر او را میبوسید و میفرمود پدر و مادرم فدای تو باد چقدر خوشبویی به زودی فضل تو بر همه آشکار می گردد.
ولادت امام رضا علیه السلام پنج سال بعد از شهادت امام صادق علیه السلام الواقع شد و یکی از آرزوهای حضرت صادق علیه السلام این بود که زنده باشد و نوه اش را زیارت کند؛ به همین جهت امام کاظم علیه السلام می فرمایند: مکرر پدرم می فرمود عالم آل محمد صلی الله علیه و آله در صلب توست و ای کاش او را درک میکردم و حتماً او همنام امیر المؤمنین علیه السلام است. (۱ - زندگانی امام هشتم صص ۳۱ - ۳۲ [و] سیره عملی اهل بیت، ص ۷.)