خانه و زندگی امام
بررسی تاریخ زندگانی امام رضا نشان می دهد که در طول مدت زندگی آن حضرت دیده نشد که به تجملات بپردازد یا فریفته دنیا گردد، چه در دوران جوانی و پیش از مقام والای امامت و چه در دوران امامت و چه دوران ولایتعهدی هرگز آلوده دنیا نگردید، چرا که اگر مردم عادی در چنین موقعیتهایی قرار گیرند، فریفته خواهند شد. امام اگر گرفتار این موارد میشد شأن و مقام امامتش زیر سؤال می رفت.
خانه آن حضرت در کنار خانه مأمون و روزها فاصله مسکن امام و مأمون، فقط پرده ای بود که اگر آن را کنار می زدند، می توانستند یکدیگر را ببینند و امام با چنین شرایط و موقعیتی با مردم همان گونه بود که در مدینه و در تنگنای زندگی قرار داشت.
نمی خواهیم بگوییم خانه آن حضرت محقر بود. خیر، کوخ نبود.
بلکه محلی برای سکونت و زندگی خود و خانواده اش بوده است.
برخی از تاریخ نگاران از ابن عباد که منشی حضرت بوده، زندگانی زاهدانه آن بزرگوار را بدین گونه نقل میکند:
امام رضا در تابستان روی حصیر و در زمستان بر روی پلاس می نشست. (۲)(عيون اخبار الرضا ۱۷۸٫۲ )
برخی نیز فرشهای آن حضرت را پشمی و موئین نوشته اند.( ۱ )(بحار الانوار ۸۹٫۴۹ )
اما درباره لوازم منزل آن حضرت تاریخ چیز درخشانی، یا وسیله خاصی اسباب و ابزارهای گرانبهایی را نشان نمی دهد. که حق نیز همین است. چرا که آن بزرگوار همانند نیاکانش زیور و تجملات دنیا را به هیچ می انگاشتند.