كنيه و القاب آن حضرت
امام رضا را «ابوالحسن» و نیز ابوالحسن ثانی و خواص او را «ابو علی» نامیده اند.
در پاره ای از روایات کنیه آن حضرت را «ابوبکر» نیز گفته اند. (سیره معصومان، ج ۵، ص ۱۴۳)
القاب آن حضرت عبارتند از رضا صابر ،زکی رضی وفی که مشهورترین آنها «رضا» می باشد. (همان)
در روایاتی دیگر از او با عنوان قرة أعين المؤمنين، غيظ الملحدين، مكيدات الملحدين سراج الله، صدیق، کفو الملک کافی الخلق فاضل و رب السریر نام برده اند. (عیون اخبار الرضا، ج ۲، ص ۹۷۹؛ مناقب، ج ۴، ص ۳۹۶)
آنچه که در روایات آمده علت نامگذاری حضرت به «رضا» بدان جهت بوده است که آن حضرت مورد رضای پروردگار و پیامبر اکرم ا و ائمه اطهار بوده است. (بحار الانوار، ج ۴۹، ص ۴)
مخالف و موافق از شیعه و سنی دور او گرد آمده و مورد رضا و پسند همه بوده است. (عیون اخبار الرضا، ج ۱، ص ۱۳.)
آن حضرت به رضای پروردگار راضی بود. (انوار البهية، ص ۳۳۰)