تولد نور

جلوه آفتاب صبحگاهی در دامنه افق مخملی رنگ از ماورای ابرها شعله می کشید، زمزمه مرغان با آهنگ شورانگیز از فراز شاخسارها به گوش می رسید، وزش نسیم صبا در آغوش باغها و چمنها وزیدن می گرفت، جلوه گلهای رنگارنگ چون ستارگان پراکنده بر روی سبزه زارها می درخشید سکوت اسرار انگیز شب و تابش دلفریب ماه و طنازی ستاره ها روی به اتمام و عدم می رفت، گلی معطر در گریبان مادر می،غنود، ستاره ای زیبا در افق حیات او میدرخشید ستاره درخشنده ای که ظلمات وحشت زا و ابرهای متراکم سیاه و آتشبار را کنار میزد و حکومت سیاه عباسیان را به زوال می کشانید چون آفتابی روشن می تابید و نور امید بخشی را بسوی بشرها می پراکند گلی بود همیشه بهار برایش خزانی تصور نمی شد با عطر جان افزایش دلها را به طرب میآورد و امواج هستی بخشش را به انسانها هدیه می کرد گیتی سراپا غرق در سرور و نشاط میگشت و از فرط شادی و بهجت

به خود می بالید، سرمست و مغرور بود بهترین فرزندان آدم و پاکیزه ترین پسران حوا به زمین قدم می نهاد، رب النوع قضا و قدر با انسانها سر آشتی داشت چه اینکه مایه امید و سعادت و خوشبختی را به جهانیان نوید میداد ،ناکامیها ،اندوهها تلخیها، زشتیها، همه و همه می رفت امیدها ،شادیها شیرینیها زیبائیها همه و همه می آمد، خانه دلها برای پذیرش آن کودک مهیا میشد و اغیار و نامحرمان را دور میکرد عرشیان و فرشتگان پرده از جمال حقیقت بر می داشتند، از آسمان برای زمینیان تهنیت و تبریک میفرستادند و از انسانی به امهات، فضایل آراسته و مردی آسمانی سخن می گفتند

آری حضرت رضا علیه السلام در روز یازدهم ذیقعده، سال ۱۵۳ هجری که پنج سال بعد از وفات امام صادق علیه السلام جد بزرگوارش می شد، تولد یافت.(در تعیین تاریخ ولادت فرزند موسی بن جعفر بین مورخین و محدثین اختلاف است جمعی از دانشمندان مانند مفید کلینی ،طبرسی ،شهید سال تولد آن بزرگ پیشوا را ۱۴۸ هجری در مدینه منوره نوشته اند برخی دیگر مانند ابن شهر آشوب در مناقب و صدوق در عیون اخبار الرضا سال ولادت را ۱۵۳ هـ دانسته اند و بعضی دیگر مانند فرید و جدی در دائرة المعارف سال ۱۴۳ نگاشته اند چنانکه در دائرة المعارف فرانسه ۷۶۵ میلادی قید شده است اقوال دیگری در این باره بنظر می رسد که ذکر همه اقوال موجب تطویل نگارش بعلاوه اینکه فائده ای برای نقل اختلافات نمی یابیم، چنانکه این اختلاف در روز و ماه تولد دیده می شود. )

چون قدم به این جهان گذارد روی زمین قرار گرفت، مام امجدش می گوید دستهای کوچک را بر زمین نهاد و سر را بسوی آسمان بلند کرد و سخنی چند بر زبان راند چون قنداقه اش را به دست پدر بزرگوارش دادم، نگاهی به چهره زیبا و معصوم او نموده فرمود: گوارا باد تو را ای نجمه در این کرامتی که خدایت نموده، او را در جامه سفیدی پوشانده بودم پدرش اذان در گوش راست و اقامه در گوش چپش گفت، کام او به آب فرات برداشت آنگاه جگر گوشه ام را به من داد و فرمود: بگیر این پسر را که او بقیة الله است در روی زمین. كان الرضا يرتضع کثیراً کودکی بود که بسیار شیر میل می فرمود تا آنجا که مادر مکرمه اش می گفت :

اعینونی بمرضعة مرا به یک زن شیرده کمک و یاری کنید، بدو گفتند آیا شیر تو کفایت کودکت را نمیکند فرمود «ما اكذب والله ما نقص دروغ نمی گویم بخدا سوگند شیر من کم نیست ولی پیش از ولادت این طفل ذکر و عبادتی داشته ام و اکنون چون طفلم بسیار شیر می خورد بواسطه شیر دادن او از اذکار و اورادم باز مانده ام میل دارم نه پسرم شیر کم بخورد و نه من از ذکر و دعایم باز مانم. (عيون اخبار الرضا و بحار الانوار جلد ۴۹ )

حضرت رضا علیه السلام در میان فرزندان موسى بن جعفر عليهما السلام بیش از همه مورد علاقه و محبت پدر بود او را میبوسید و می فرمود: پدر و مادرم فدای تو باد چقدر خوشبوئی به زودی فضل تو بر همه آشکار شود چنانکه در صفحات پیش نگاشتیم فرزندان موسى بن جعفر عليهما السلام همگی شایسته و عالم و پرهیزگار و دارای فضیلت بودند مانند احمد بن موسی معروف به شاهچراغ و اسماعیل و ابراهیم و حمزه و غیر این بزرگواران، اما حضرت رضا علیه السلام تشخص و امتیاز دیگری داشت، آن بزرگوار جانشین پدر و امام بر برادران و پیروان پدرش بود، او آیت بزرگ الهی و برجسته ترین مردان تاریخی است و خورشیدی که خاور و باختر از او منور بود.

عبد الله بن الحرث که از فرزندان جعفر بن ابی طالب است نقل میکند: امام هفتم ما را احضار نمود به خانه اش وقتی جمع شدیم فرمود: آیا میدانید برای چه شما را احضار کردم؟ گفتم نه فرمود: شاهد باشید که علی پسرم جانشین و خلیفه من است بعد از من و هر کس از من طلبی داشته باشد از همین فرزند بگیرد و مخارج زنان من در عده وفات به عهده همین فرزند است و هر کس را چاره نباشد جز ملاقات من ملاقات نمیکند مرا مگر به کتاب او . ( عيون اخبار الرضا ج ۱.)