تقوا

همانند ستون خیمه که هر کس آهنگ خیمه می کند، ستون را می گیرد

صدوق گوید: حمزة بن محمد بن احمد بن جعفر بن محمد بن زید بن على بن الحسين بن علی بن ابی طالب در رجب سال ۳۳۹ در قم ما را حدیث کرد علی بن ابراهیم بن هاشم به سال ۳۰۷ از طریق کتابت، مرا خبر داد که یاسر

خادم مرا حدیث کرد :

هرگاه امام رضا خلوت میکرد تمامی کارگزاران و خدمتکاران خویش را از کوچک و بزرگ نزد خویش گرد می آورد و با آنان سخن می گفت و انس می گرفت و مهربانی میکرد و چون بر سر سفره می نشست، هیچ کوچک یا بزرگی - حتی تیمارگر اسبان و حجامت گر - را فروگذار نمی کرد، مگر این که او را با خویش بر سر سفره می نشاند.

یاسر خادم گوید در حالی که روزی ما نزد امام بودیم ناگهان صدای قفل دری را شنیدیم که از قصر مأمون به خانه حضرت باز می شد.

امام رضا ما را فرمود برخیزید و متفرق شوید، ما از نزد حضرت برخاستیم مأمون با نامه ای بلند که در دست داشت آمد. امام رضا خواست تا جلوی پای او برخیزد لیک مأمون وی را به حق رسول خدا سوگند داد که برایش از جای برنخیزد سپس مأمون خود را خم کرد و روی امام را بوسید و روبه روی او بر بالشی نشست و آن نامه را برای حضرت خواند. در آن نامه خبر فتح برخی قریه های کابل آمده بود که ما این قریه و آن قریه را فتح کردیم. چون مأمون خواندن نامه را به پایان برد امام رضا او را فرمود: آیا فتح قریه ای از قریه های شرک شادمانت می سازد؟

مأمون به او عرض کرد آیا در این فتح، شادمانی نیست؟

امام فرمود: ای امیرالمؤمنین درباره امت محمد و امر خلافتی که خداوند به تو داده و آن را ویژه تو گردانده از پروردگار پروا بدار؛ چه تو امور مسلمانان را تباه گردانده ای و آن را به دیگران تفویض کرده ای تا در میان مسلمانان به غیر حکم خدا حکومت کنند و در این سرزمین جای گرفته ای و سرای هجرت و جایگاه فرود وحی را ترک گفته ای و با وجود این که تو هستی در آن دیار بر فرزندان مهاجران و انصار ستم می شود و کسانی که حکومت می کنند هیچ عهد و پیمانی را درباره مؤمن رعایت نمی کنند و بر ستمدیدگان روزگاری میگذرد که خویش را در رنج می بینند و از درآوردن خرجی خویش ناتوانند و کسی را نمی یابند که نزد او شکایت برند و به تو نیز دسترسی ندارند ای امیر المؤمنین درباره امور مسلمانان از پروردگار پروا کن و به خانه نبوت و کانون مهاجران و انصار بازگرد. ای امیر المؤمنین! آیا نمیدانی که والی مسلمانان مثل ستون وسط خیمه است که هر کس آهنگ خیمه می کند، ستون را می گیرد.

مأمون عرض کرد: سرورم! نظر شما چیست؟ 

امام فرمود: نظر من این است که از این سرزمین بیرون روی و بدانجا که پدران و نیاکانت بوده اند بازگردی....(ابن بابویه قمی معروف به شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن حسین، عیون اخبار الرضا ، ۱۵۷٫۲-۱۶۲)