نماز عصر
امام رضا علیه السلام فرمود:
اگر کسی بگوید برای عصر وقتی معین نیست مانند اوقات نمازهای دیگر چرا آن را بین ظهر و مغرب قرار داد و میان عشاء و صبح و یا میان صبح و ظهر قرار نداد؟، گفته میشود برای اینکه هیچ وقتی برای مردم از ضعفا و از اقویا و کارگزاران آسان تر و راحت تر و مناسب تر برای نماز عصر از این وقت معین نیست زیرا مردم همگی از اول روز مشغول به تجارت و معامله و آمد و رفت و کار و کوشش در رفع حوایج خود و فعالیت بازارهای کسب اند پس خداوند نخواست که آنان را از به دست آوردن روزی به کاری دیگر مشغول نماید و با مصالح دنیایی ایشان رفتار نادرستی بکند و مردم همگی قادر به شب خیزی نیستند و آن را درست هم درک نمیکنند و در وقت آن در نیمه های شب اگر شد بر نمی خیزند هر چند واجب باشد و امکانش هم برای ایشان کم است پس خداوند بر آنان آسان گرفت و آن نماز را در سخت ترین ساعات شبانه روز مقرر نفرمود بلکه وقت آن را در راحت ترین هنگام قرار داد، چنانکه خداوند عز وجل فرموده است: "يُرِيدُ اللهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلا يُرِيدُ بِكُمُ العُسر.(۱. بقره ٫ ۱۸۵)»
امام حکمت در ادامه وقت نماز عصر را بیان کرده است که از زمان اداء نماز ظهر تا آخر روز است و این برای سهولت بر مردم است. گرچه وقت فضیلت اداء نماز عصر بیان شده و آن وقتی است که سایه دو هفتم شاخص باشد و این وقت فضیلت نماز عصر است تا وقتی که سایه چهار هفتم شاخص شود. (۲. منهاج الصالحین، ج ۱، ص ۱۱۳)