١٤ - ناراحتی آن حضرت :
حضرت رضا علیه السلام در اواخر دوره حیات خود از مرو به طوس منتقل شد و در آنجا گوشه نشینی اختیار کرد.
مأمون در واقع نسبت به حضرت صمیمیت و اخلاص نداشت معذلک حسب ظاهر رفتارش درباره حضرت توأم با احترام بود و همیشه علو مقام آن حضرت را گوشزد می ساخت . اما پس از آنکه فضل بن سهل وزیر مأمون از طرف او مورد سوء ظن واقع شد و در سرخس به قتل رسید گویند مأمون از مرو به سرخس آمد تا جریان توطئه قتل او را بررسی نماید . و بعد از توقف در سرخس عازم طوس گشت .
در این هنگام طرز رفتار مأمون درباره حضرت رضا علیه السلام عوض شده بود و به موجب اخبار وارده ملایمت و خوشرفتاری او نسبت به حضرت به رفتار خشن و نامناسب مبدل گردید . بطوری که حضرت از این اعمال و حرکات مأمون خیلی در عذاب و شکنجه بود .
یاسر پیشخدمت مخصوص آن بزرگوار گوید:
حضرت روزهای جمعه که از مسجد مراجعت میکرد دستهای خود را به درگاه الهی بلند کرده می فرمود : پروردگارا اگر راحتی من در مرگ است هر چه زودتر در مرگ من تعجیل شود .
این دلتنگی و ناراحتی او همچنان ادامه داشت تا شهید شدند و شهادت حضرت در موقعی اتفاق افتاد که مأمون در طوس اقامت داشت.