خوردن مال یتیم

امام رضا علیه السلام فرمود:

و علت حرمت خوردن مال یتیمان به ستم به جهت بسیاری از وجوه فساد است که اولین آن این است که هرگاه انسان مال یتیمی را از روی نابکاری و ستم تصرف کند به حقیقت که بر کشتن او اعانت کرده زیرا یتیم فردی نیازمند و عاجز است و خود نمی تواند کار خویش را انجام دهد و روزی خود را کسب کند و کسی را هم ندارد که مانند پدر یا مادر برای او دلسوزی کند و به سرپرستی او قیام نماید و نفقه اش را متکفل گردد. پس اگر کسی مال او را بخورد مانند آن است که براستی او را کشته و به فقر و فلاکتش کشانیده است با اینکه خدای متعال از این عمل بیم داده و برای آن عقوبت در کتاب مبینش معین کرده و فرموده است: وَ ليَخشَ الَّذِينَ لَو تَرَكُوا مِن خَلْفِهِم ذُرِّيَّةً ضعافاً خافوا عَلَيْهِم فَليَتَّقُوا اللهَ(نساء ٫ ۹) باید بندگان از مکافات عمل خویش بـیـم داشته باشند مبادا پس از خود فرزندانی صغیر و ضعیف به جای گذارند بر حال آنها بترسند و باید از خداوند پروا کنند و نیز امام باقر علیه السلام فرموده است: خداوند به دو کیفر در خوردن مال یتیم مردمان را تهدید فرموده است: یکی در دنیا و دیگری در آخرت پس در تحریم مال یتیم، نگهداری یتیم و مستقل نمودن اوست نسبت به خویش که تا نیازی به غیر در مال نداشته باشد. و نیز سلامت نگه داشتن بازماندگان قیم یتیم است تا گرفتار نشوند به مصیبتی که یتیم گرفتار شده است از ناحیه همان تهدیدی که خداوند به عقوبت دنیوی کرده است و اضافه بر آن آنکه یتیم بزرگ خواهد شد و رشد خواهد یافت و مال خود را طلب خواهد کرد و کمر انتقام خواهد بست و کینه توزی و دشمنی و خصومت میان آنان به بار خواهد آورد تا بالاخره همگی را به باد فنا و نیستی بسپارد.»

اسلام خوردن مال یتیم را سخت تحریم کرده و امر به نگهداری و حفظ آن نموده تا یتیم به سن بلوغ برسد. خدای متعال فرموده است: «و ابتلوا اليتامى حَتَّى إِذا بَلَغُوا النِّكَاحَ فَإِن أَنَستُم مِنهُم رُشداً فَادْفَعُوا إِلَيْهِم أَمْوالَهُم».(نساء ٫ ۶)

امام علیه السلام دلایل تحریم خوردن مال یتیم را تذکر داد.