پشیمانی مأمون
مأمون شایستگی امام رضا برای رهبری جهان اسلام را رسماً تأیید کرده بود علویان که پراکنده و دسته دسته بودند، متحد شده بودند. تریبون عظیم خلافت در اختیار امام قرار گرفته بود و دوستان ایشان از انزوا خارج شده بودند شاعران در مدح حضرت شعر می گفتند(1) نک محمد بن علی بن بابویه قمی (شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا - ج ۲، ص ٣٢٠ . ) و عالمان با آزادی در محضر ایشان حضور می یافتند.
امام رضا از حاشیه جهان اسلام به متن آن انتقال یافته بودند.
نام علی بن موسی الرضا و سخنان آن حضرت نقل تمام محافل بود. مأمون از کار خودش خیلی پشیمان شده بود؛ اما دیگر دیر بود! (2) نک محمد بن علی بن بابویه قمی (شیخ صدوقی) عيسون اخبار الرضا ، ج٢، ص ۳۸۹ و ۳۹۰ و ۳۹۵ )